Er zit strijdlust genoeg in Friesland D1, maar het is lastig om dat al vanaf de eerste minuut te laten zien als je om kwart over acht al bij "het bakkertje" moet verzamelen. De eerste helft heb ik dan ook nauwelijks foto's gemaakt omdat ik het te druk had om mezelf en een groot deel van de spelers wakker te schreeuwen. Waarschijnlijk ook geimponeerd door de grote overwinning van Marsum in de vorige wedstrijd leunde Friesland - in de eerste helft - teveel achteruit en vergat men om de keeper van de tegenpartij onder vuur te nemen. Ik weet niet wat Jan in de rust heeft gezegd maar toen ik na de rust uit de kantine kwam vlogen de doelpunten ons om de oren en werd het verschil in het voordeel van Marsum gemaakt. Pas in de tweede helft van de tweede helft was iedereen bij Friesland goed wakker en lieten de spelers zien waartoe ze in staat zijn. We toonden lef en durfden meer van de goal af te verdedigen en zochten ook veel nadrukkelijker de aanval. (uitgaan van eigen kracht, noemt Louis van Gaal dat, geloof ik) Dat resulteerde in het ene na het andere doelpunt, maar er resteerde te weinig tijd om de achterstand nog in te lopen. Als de wedstrijd zeven minuten langer had geduurd hadden we nog gelijk kunnen spelen en als we nog tien minuten hadden doorgespeeld hadden we mogelijk de overwinning nog mee naar huis kunnen nemen. Maar de klok was onverbiddelijk en toen de scheidsrechter op zijn fluitje blies voor het eindsignaal stond er 8-6 voor Marsum op het scorebord. Jan hield na de wedstrijd de deur van de kleedkamer hermetisch dicht maar ik kon nog wel door het sleutelgat opvangen dat hij in deze wedstrijd voldoende aanknopingspunten had gezien om de volgende tegenstander vol vertrouwen tegemoet te kunnen treden, waarvan acte. We hebben weer genoten mannen, volgende keer als het een beetje kan wel graag vanaf de aftrap, dat scheelt namelijk minstens één schreeuwende gek langs de zijlijn. Wel zo rustig als je op zaterdag ook al vroeg je nest uit moet.
